Mówię powoli

Jestem introwertykiem. Mówię powoli. Potrzebuję czasu, żeby myśli ubrać w słowa. Uważnie je dobieram. Robię pauzy, łączę fakty oraz wątki. Zastanawiam się. Nie rzucam słów na wiatr.

Okazuje się, że takie postępowanie jest odbierane przez innych, jako oznaka słabszej inteligencji. Zrobiono badania w tym temacie. Wynik był jednoznaczny: nie ważne jest co mówisz, tak długo jak mówisz to szybko i z pełnym przekonaniem. Bo takie wypowiedzi uznawane są za mądrzejsze.

I jak tu teraz żyć?

Znalazłam podpowiedź, jak sobie w takiej sytuacji radzić. Gotowce do zastosowania, gdy potrzebujemy czasu na przemyślenie sprawy:

- Nie znam odpowiedzi na te pytanie. Musze się zastanowić.

- Twierdzisz więc, że… (streścić cudzą wypowiedź).

- To jest bardzo interesujące. Świetnie to ująłeś.

Trzeba poćwiczyć i zawsze wypowiadać je pewnym siebie głosem.

…albo zrobić sobie koszulkę z napisem:

Jestem introwertykiem

Mogę mówić powoli, ale nie jestem głupia.

Mogę mówić cicho, ale jestem pewna swojej racji.