Świat, który nas otacza jest światem skrojonym na miarę ekstrawertyków. To właśnie ich cechy są pożądane, postrzegane jako objaw inteligencji, kompetencji czy zdolności przywódczych.
A jakie były dalsze losy Rosy Parks? Jakiś rok później prawo zostało zmienione i podział w autobusach został zniesiony. Gazety opisywały i zamieszczały zdjęcia liderów ruchu na rzecz zniesienia segregacji. Ale nie było tam Rosy Parks. Po ordery ustawili się ekstrawertyczni liderzy. Introwertyczna Rosa wolała zostać w domu aby opiekować się chorą matką. Podobno nie zależało jej na uznaniu.
Jestem w stanie to sobie wyobrazić, ja sama często tak się zachowuję. Zastanawia mnie tylko dlaczego zapomnieli o niej koledzy z „pola boju”. W wywiadach nie wymieniali imienia Rosy Parks.
Jeżeli mam być szczera to nie zaskoczył mnie szczególnie ten fakt. Sama spotykałam i spotykam się z tego typu zachowaniami. Zapominanie o udziale cichej i nie pchającej się w światła reflektorów osoby. Zapominanie, żeby podziękować. Czy nawet zaprzeczanie udziału lub przypisywanie sobie pomysłów czy działań.
Jakie jest na to lekarstwo? Już sama świadomość, że takie rzeczy się dzieją, że introwertycy działają zgodnie z pewnych schematem może spowodować zmianę.
Jeżeli jesteś introwertykiem ustal swoje warunki na początku. „Nie muszę i nie chcę brać fizycznego udziału w świętowaniu sukcesu (jeżeli oczywiście tak chcesz). Chcę natomiast aby moje imię i nazwisko było umieszczane razem z nazwiskami pozostałych członków zespołu”.
Bierz udział w spotkaniach. Przygotuj się do nich, pod kątem budowania swojego wizerunku. W moim przypadku dobrze sprawdza się przygotowanie dwóch zdań i wcześniejszego ich przećwiczenia. Zmniejsza to poziom stresu, pozwala pozbierać myśli.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz